Mijn ‘new and approved’ solliciteer vertrouwen

door Linda

Vanaf december vorig jaar voel ik me klaar om echt te gaan werken, dus sindsdien ben ik bezig met (het voor mij vroeger hele enge) solliciteren. Het zelfvertrouwen is gegroeid en ik ben nu van plan om werk te zoeken wat ik kan en waarvoor ik heb geleerd.

Solliciteren is iets wat ik nooit echt wilde, vooral omdat ik dacht dat ik het niet kon. Ik begon altijd wel aan een sollicitatiebrief maar veel verder dan een alinea kwam ik niet. De eisen van een bedrijf voelden altijd als dingen die ik niet zou kunnen. Dus dan begon het twijfelen, kwam ik maar niet verder en gaf ik op.

Eindelijk wat zelfvertrouwen

Dat is nu verleden tijd. Ik heb meer zelfvertrouwen en weet dat ik genoeg dingen kan bieden aan een bedrijf. De eerste sollicitatiebrief schreef ik bij het Werkcafé, dit ging niet meteen goed. Maar met de hulp van Sandra had ik uiteindelijk een mooie brief.

Die brief mailde ik naar een bedrijf waarvan ik de reactie kreeg dat die vacature niet meer openstond. Jammer, maar niets aan te doen.

Hierna keek ik rustig aan verder naar andere vacatures en als ik er eentje tegenkwam waar ik enthousiast van werd begon ik weer aan een sollicitatiebrief. Na die eerste heb ik er nog vier geschreven. Bij een van die brieven merkte ik goed dat het niet lukte, ik begon te twijfelen. Dit was het moment waarop ik voorheen zou opgeven. Nu deed ik dat niet, ik las nog eens door de competenties heen en ging ze een voor een af. Met heel wat hulp van Sandra en Tineke (de vrouw die mij heel goed helpt bij de TAS training) lukten deze brieven ook.

Een uitnodiging

Van die vier brieven kreeg ik gewoon één uitnodiging! De eerste sinds lange tijd. Dit was een goede stap voor mijn verbeterde zelfvertrouwen. Ik kreeg ook drie afwijzingen maar die ene uitnodiging voelde een beetje als een schouderklopje, dat ik tegen mezelf kon zeggen; ga zo door!
Maar het gesprek, hoe moest ik dat aanpakken? Want dat was ook een hele tijd geleden. Gelukkig kon Tineke mij goed helpen tijdens de training. Ze had een lijst met veelvoorkomende vragen waar ik er een paar van kon uitkiezen en daar een antwoord op voorbereidde. We oefenden nog samen totdat ik daar ook meer zelfverzekerd in werd.

Bij een van die afwijzingen had ik nog gebeld met de vraag waarom ik niet was uitgenodigd. Waarop ze toen antwoordde dat die vacature al dicht moest zijn maar dat ze deze niet van die website af kregen. Daar heb je zelf iets meer aan dan gewoon een afwijzing, bij deze wist ik dus dat ik sowieso te laat was.

Het eerste gesprek

De dag van mijn eerste sollicitatiegesprek (sinds lange tijd) was aangebroken. Een dag van te voren had ik al uitgezocht hoe ik daar het beste kon komen en aangezien het regende pakte ik de tram. Het gebouw waar het bedrijf zich bevindt was een erg indrukwekkend en inspirerend gebouw. Ik begon al te denken hoe ik mij zou voelen als ik daar vijf keer in de week heen moest en dat voelde goed.

Het gesprek ging ook goed. Veel van de geoefende vragen kwamen terug waardoor ik goed uit mijn woorden kwam en er geen stiltes vielen. Zij vertelde ook veel, ook persoonlijke dingen waardoor het een fijn en goed lopend gesprek was. Ik had er echt een goed gevoel over.

De week erna kreeg ik een telefoontje met de mededeling dat ze toch voor twee andere kandidaten ging. Hier baalde ik erg van, waardoor de vraag of ze iets specifieker kon zijn niet naar boven kwam. Ik wenste haar veel succes verder en we hingen op. Aangezien ik het zelf echt zag zitten om daar te werken kwam deze afwijzing hard binnen.

De volgende twee

Na even balen ging het zoeken naar nieuwe vacatures weer verder. Tineke gaf mij het advies om toch nog even te bellen naar het bedrijf van de afwijzing om voor mezelf duidelijker te krijgen waarom ik het niet was geworden. Nu was die vrouw op vakantie dus heb ik haar gemaild, maar daar heb ik tot nu toe geen reactie op gekregen.
Echt hard hoefde ik niet te zoeken voor vacatures, ik kwam er best wat tegen. En ik merkte dat het schrijven van een sollicitatiebrief al veel gemakkelijker ging. Ik schreef meer zelf en ik wist ook dat ik bepaalde dingen gewoon kan, dus dat benoemen was geen probleem.

De volgende brief die ik verstuurde leverde mij weer een gesprek op. Ik oefende opnieuw bij de TAS training, dat ging wel goed. Ik twijfelde wel een beetje of het bedrijf bij mij zou passen, of beter gezegd, paste ik in dat bedrijf?

Deze twijfel liet ik achterwege bij het gesprek. Ik kwam weer best goed uit mijn woorden en stelde ook veel vragen. Ik ging met een dubbel gevoel weg want de sfeer van het bedrijf en de mensen kwamen niet echt overeen met waar ik graag wil werken. Dus toen ik de week erna een telefoontje kreeg met het nieuws dat ze toch voor twee andere kandidaten gingen was ik niet verrast en zeker niet teleurgesteld. Ze legde uit dat die twee personen beter in het profiel van het bedrijf pasten. Met mijn kennis van de vorige sollicitatie vroeg ik toen maar meteen of ze daar iets specifieker in kon zijn. Na even denken zei ze dat de andere personen meer online ervaring hadden.

Nadat ik dat overlegde met Tineke zei ze dat ik de volgende keer best zou mogen zeggen dat ik de klik niet voelde en dan ook zou kunnen vragen of dat wederzijds was. Weer iets om van te leren.

Gelukkig net op tijd

De zoektocht naar werk ging weer verder. Deze keer met een mailtje van een collega van het Werkcafé waarin ze een vacature had gelinkt met de opmerking; deze heb je vast al gezien maar ik dacht ik mail hem toch maar even. Wat heel erg fijn was aangezien ik deze nog niet had gezien. Ik las de vacature goed en kreeg wat vragen waarna ik besloot om voor het eerst te bellen naar een bedrijf voordat ik mijn sollicitatiebrief ging schrijven. Dit gesprek verliep best goed. De dame aan de telefoon zei dat ik tot en met zondag had om mijn sollicitatie te versturen.

Maar ik dacht, laat ik deze vandaag maar versturen. Toen heb ik voor het eerst een sollicitatiebrief getypt in minder dan twee uur. Gelukkig was ik bij het Werkcafé zodat Sandra er naar kon kijken. Na een paar veranderingen was de brief klaar en mailde ik deze.

Dezelfde dag nog kreeg ik een telefoontje met een uitnodiging voor een gesprek. Daar ben ik inmiddels geweest en het kan een tot twee weken duren voordat ik meer weet. Ik ben in ieder geval wel enthousiast geworden na dat gesprek, wat ik gelukkig ook heb gezegd.

Een keer iets anders

Naast deze sollicitatie was ik ook bezig met een andere. Hierbij stond geen einddatum dus dit is het tweede bedrijf wat ik belde voordat ik mijn brief schreef. Dat was maar goed ook aangezien ik blijkbaar nog maar vier dagen had om mijn sollicitatie te versturen. Maar dit werd geen gewone sollicitatiebrief want in de vacature stond dat je zo origineel mogelijk moest solliciteren. Ik heb hiervoor een blog gemaakt. In de vacature hadden ze het er namelijk over dat ze een blog willen beginnen en daar werd ik door geïnspireerd.

Tijdens de TAS training heb ik goede feedback gekregen van Tineke over wat ik nog kon toevoegen. Dat heb ik meteen gedaan en toen heb ik de link gemaild naar het bedrijf.

Bellen werkt

Toen begon het wachten weer. Je went er wel aan, merk ik al. Maar ik weet nu ook goed dat je gewoon kunt bellen als het langer dan vier dagen duurt voordat je een bevestiging krijgt.

Dit deed ik dus bij het bedrijf waar ik de blog voor had gemaakt. Alleen om te vragen om een bevestiging. Hele aardige mensen (ik heb er een paar gesproken aangezien de dame naar wie ik op zoek was niet altijd aanwezig was) ze klonken alleen een beetje jong. De dag dat ik belde kreeg ik ‘s middags meteen een mailtje met een afwijzing. Wel jammer aangezien de functie mij heel erg leuk leek. Waar ik erg van baalde was dat er stond dat ze voor kandidaten gingen met meer ervaring in het grafisch vormgeven. Dit was raar aangezien er in de functieomschrijving bijna niks over grafisch vormgeven stond, het was een vacature voor een fotograaf. Ik baalde er vooral van omdat ik daarin meer dan genoeg ervaring heb.

Ik besloot er de volgende dag over te bellen en daarvoor kreeg ik wat tips van Tineke. Ze zei dat je nooit moet vragen naar een waarom, daar worden mensen zeer verdedigend van. Vraag dus nooit; waarom ben ik niet uitgekozen maar vraag het op een andere manier. Haar tweede tip was om te vragen wat ze van mijn sollicitatie vonden, hier was ik zelf ook heel benieuwd naar. Als laatste tip vertelde Tineke dat ik altijd kan vragen of zij een ander bedrijf weten waar ze mensen zoeken. Met deze tips liep het gesprek heel vlot en kreeg ik antwoord op mijn vragen.

Op mijn vraag over dat grafisch ontwerpen en een vacature die daar niet echt op gericht was kreeg ik een heel ander antwoord dan wat er in het mailtje stond. Het ging er vooral om dat ze sollicitanten hadden wiens fotografiestijl al helemaal overeenkwam met wat zij doen. Ook waren het mensen die veel meer ervaring hadden in het fotograferen van mensen. Vandaar dat ze mij niet hadden uitgekozen. Daar had ik meer vrede mee dan toen het om grafische vormgeving ging. En de manier waarop ik had gesolliciteerd vonden ze heel leuk, dus dat kon ik dan maar even in mijn zak steken. Toen ik ophing ging het een stuk beter met mijn zelfvertrouwen. Ik raad het dan ook iedereen aan om te bellen als je niets kunt met het standaard mailtje wat ze je sturen.

Wat zal het worden?

Na twee weken wachten belde ik zelf maar naar het bedrijf waar ik op gesprek was geweest. Ik had het eind van de week ervoor of het begin van deze week wat moeten horen en dat was nog niet gebeurd. Hij belde mij terug en zei meteen dat ze mij niet waren vergeten. Maar, ze gingen toch voor andere kandidaten. Ik merkte dat ik opgelucht was. Het maakte mij helemaal niet uit. De sfeer in dit bedrijf was net als in het bedrijf waar ik daarvoor was geweest. Ik had niet het gevoel dat ik hier zou passen. Dit merkte hij ook op, hij zei dat er een betere klik was met de andere kandidaten. Ik wenste hem veel succes met de definitieve keuze en we hingen op.

Hoe zal het aflopen, zal Linda ooit een baan vinden..

Na de derde afwijzing na een gesprek kwam ik alweer twee interessante vacatures tegen. Beide voor een fulltime functie, maar ik ben er heel enthousiast over. Bij deze sollicitaties heb ik mijn cv aangepast aan de kleuren van het bedrijf. Weer eens iets anders dacht ik.

De sollicitaties zijn verstuurd en ik wacht weer in spanning af!
En nu weer verder zoeken.