De dame in de tram

Soms moet je op het juiste moment op de juist plaats zijn.

In mijn geval zat ik, na een ochtend Werkcafé, in de tram naar huis terwijl er naast me iemand enthousiast over haar nieuwe baan zat te vertellen aan een andere dame in de tram. Het klonk heel interessant qua werkzaamheden en ik werd nieuwsgierig; dit zou wel eens iets voor mij kunnen zijn…

Ik trok de stoute schoenen aan en vroeg haar voor welke organisatie ze werkt. Ze reageerde heel spontaan. We stapten uit bij dezelfde halte en spraken daar verder. Het bleek dat er mensen werden gezocht die vanuit de bijstand weer aan het werk willen. Niet met behoud van uitkering, maar gewoon betaald. Voor 30 uur, dus genoeg om ook direct uit de bijstand te kunnen. En alle gevraagde competenties zijn op mij van toepassing.

Thuis ben ik direct in de spreekwoordelijke pen geklommen en heb een motivatiebrief geschreven die ik begon met het verhaal over de dame in tram. Naar aanleiding daarvan werd ik uitgenodigd voor een gesprek. Er volgde een 2^e gesprek en een dag later kreeg ik te horen dat ik ben aangenomen. Zo kan het gelukkig ook gaan.

Dus binnenkort neem ik afscheid bij het Werkcafé. Ik heb het leuk gehad. Het was fijn om een aantal lieve, intelligente mensen te leren kennen met wie ik hopelijk nog contact hou.