werkcafe

werk, werk, … werk

door: Liesbeth

Heb je weer werk. Oh wat fijn, dan kom je tenminste weer in een ritme en heb je weer sociale contacten. Ahum, zo zie ik het niet helemaal. Een ritme heb ik al weer aardig opgebouwd en m’n sociale contacten daar kom ik juist minder aan toe als ik werk. Het belangrijkste van werk is uiteindelijk toch dat je er geld mee verdient. Geen idee hoe anderen het doen, maar van een uitkering kan ik toch niet echt rondkomen. En, ook merk ik dat ik er heel anders in sta dan vroeger.

Buiten het feit dat werkgevers als je boven de zestig bent niet echt op je zitten te wachten, probeer je natuurlijk zo min mogelijk uit te stralen dat je die griezelige leeftijdsgrens gepasseerd bent. Maar het feit ligt er dat het toch moeilijker is een baan te vinden. Ook al sta je er zelf nog zo positief tegenover. Toch, toen ik jonger was, was het veel makkelijker. Op elke brief die ik schreef kreeg ik meestal een reactie en werd ik uitgenodigd voor een gesprek. Dat is nu wel anders.

Maar om terug te komen op het feit dat ik er anders in sta, bemerk ik bij mezelf dat ik toch heel anders tegen werk aankijk dan toen ik dertig was. Nu wil ik heel graag werken, maar het liefste iets dat ik echt leuk vind en waar ik vooral mijn ervaring die ik in de loop der werkzame jaren heb opgedaan kan gebruiken. Wat voor een werkgever volgens mij ook weer heel handig is. Het elan om verder door te groeien en een flitsende carrière te maken begint flink af te nemen. Dat is toch voorbehouden aan de mensen die een stukje jonger zijn. Natuurlijk wil ik nog cursussen volgen om bij te blijven en me van nieuwe ontwikkelingen op de hoogte stellen, maar gebruik maken van wat ik al geleerd heb (uit boeken en uit de praktijk) is voor mij nu wel het belangrijkste. En, je blijft natuurlijk je hele leven leren, dat staat buiten kijf.

Op dit moment doe ik werkervaring op als web-redacteur bij het Werkcafe Rotterdam, waar ik dit stukje ook voor schrijf. En, daar leer ik veel van. Heerlijk om hiermee bezig te zijn in de hoop er misschien wel mijn betaalde werk van te kunnen maken. Een hele andere richting dan ik tot nu toe was ingeslagen. Dus een verrijking op alle fronten. Helaas alleen niet op het vlak van de letterlijke verrijking, maar wie weet wat er nog in het verschiet ligt. Daarbij kan ik mijn talenten misschien combineren. Mijn architectonische-/interieur-opleiding met het schrijven en mijn werk als pr-medewerker moet toch tot één geheel te smeden zijn.

Nu nog de buitenwereld. Hoe wordt er aangekeken tegen mensen die geen werk meer hebben, door wat voor oorzaak ook? Alles wordt over een kam geschoren. Soms word je nog net niet lui genoemd, maar het scheelt niet veel. Natuurlijk zit er tussen het koren ook wel wat kaf, maar de meeste mensen vinden het alleen maar frustrerend om geen baan te hebben. Afhankelijk te zijn van een beetje geld dat je krijgt om je vaste lasten te betalen en dan maar heel inventief te moeten zijn om de rest bij elkaar te sprokkelen. En, dan nog te horen dat je het toch allemaal maar krijgt. Even voorbijgaand aan het feit dat je al die jaren ervoor gewoon gewerkt hebt en je premies betaald. Bijvoorbeeld de fikse premie die wij destijds betaalden voor de VUT en waar wij zelf nooit van geprofiteerd hebben. Natuurlijk een omslagregeling, net zoals de AOW, waarvan je dus ook nog maar moet afwachten of die nog bestaat als wij die leeftijd hebben bereikt. Die pensioengerechtigde leeftijd is trouwens nogal verschillend voor iedereen.

Na al deze grieven bezie ik het toch ook wel van de positieve kant. Ik ga ervan uit dat ik zeer binnenkort weer aan het werk kan en met mij vele anderen. Zodat je weer een normaal leven kunt leiden. En werk, ja werk … is voor de meesten toch een essentiële bezigheid. Zowel voor de voeding van de geest, als de voeding van de portemonnee.

Het nieuwe werken

En, het hele werken begint te veranderen. De manier van werken dan. Mensen (vooral jonge) zitten niet meer van 9 tot 5 op een kantoor, maar zoeken andere werkplekken met hun laptop op. Zij kiezen hun eigen werktijden, die vaak tot flink in de avond doorlopen. Diverse ruimtes, zoals bijvoorbeeld boven de stationshal van het Centraal Station in Rotterdam, zijn hiervoor gecreëerd. Ook Douwe Egberts heeft hierop ingespeeld bij het gebouw van Nationale Nederlanden. Natuurlijk kan niet iedereen zo werken, de praktische banen – zoals in de verpleging, de bouw, de handel, etcetera –  vereisen dat iemand daadwerkelijk op het werk aanwezig is, maar vooral kantoorbanen maken op het moment een hele ontwikkeling door. Daarbij zal het thuiswerken gezien de hele automatisering ook een flinke boost krijgen.

0 Vind ik leuk
0 Vind ik leuk leden vinden dit artikel leuk
8.333 keer bekeken

Reageren

Reacties

Er zijn nog geen reacties op dit bericht.

Bekijk ook

De Tour in Rotterdam

18-jul-2019 - Leuke dingen in de stad

Lees artikel