Afgelopen don­der­dag be­zocht ik het zo­ge­naam­de pitch­event, de ze­ven­de en laat­ste stap van het tra­ject Lef op de arbeids­markt, ver­zorgd door Talent­coach. De deel­ne­mers had­den, ge­kop­peld aan een coach uit het be­drijfs­le­ven, in de tien voor­af­gaan­de we­ken hard ge­werkt om het beste uit zich­zelf naar boven te ha­len. Ze wa­ren klaar­ge­stoomd om weer met zelf­ver­trouwen de stap naar betaald werk te zet­ten.
Menno, tot recent onze col­le­ga bij het Werk­café Rot­ter­dam, was één van de deel­ne­mers. Sandra, Liesbeth en ik waren uit­ge­no­digd om als – zo later bleek par­ti­ci­pe­rend – publiek deze avond bij Nationale Nederlanden in gebouw Delftse Poort bij te wonen.

Reis en aankomst

Na een lange dag hard zwoe­gen in de ge­brui­ke­lijk­e don­der­dag­se chaos togen wij ge­drieën naar een aller­aar­dig­ste eet­ge­le­gen­heid aan de Meent. We aten, dron­ken en be­spra­ken uit­ge­breid onze lief­des­levens tot in de­tail. Bij­ge­kletst baan­den we ons ver­vol­gens een weg rich­ting Delftse Poort waar we keu­rig op tijd om kwart voor zeven aan­kwa­men.
In het res­tau­rant al­daar wer­den we ont­van­gen en van een naam­plaatje met kleur en de brood­no­di­ge con­sump­tie­bon­nen voor­zien. Wij wa­ren he­mels­blauw en daar hoor­de dan ook de blauwe ta­fel bij. Daar was de rest van Menno’s fan­club al ver­za­meld. Erg leuk eens ken­nis te ma­ken met de ouders van Menno. En natuur­lijk met zijn coach Raju. Drie men­sen over wie ik al veel ge­hoord had. Zelfs de vrouw van zijn coach was voor de ge­le­gen­heid mee­ge­komen.

De aftrap

De avond werd in­ge­leid en aan el­kaar ge­praat door Roos de Haan, ver­bon­den aan Talentcoach. Zij, spre­kend vanaf een sinaas­ap­pel­kist­je, kon­dig­de de ver­schil­len­de kan­di­da­ten en an­de­re on­der­de­len van de avond aan.
Het spits werd af­ge­be­ten door Gladys, een moe­der van twee die dol­graag haar krach­ten en ta­len­ten wil in­zet­ten op het ge­bied van de jeugd­zorg. Na zo’n pitch was het de be­doe­ling dat wij als pu­bliek in actie kwa­men. Wist je een tip of con­tact voor de be­tref­fende kan­di­daat dan schreef je dat op. Die pa­pier­tjes wer­den ver­vol­gens inge­za­meld.

Na de eerste kan­di­daat werd er wat tijd in­ge­last om aan iede­re ta­fel even een rondje ken­nis­ma­king te doen. Daar­na was er aan ie­de­re ta­fel een dis­cus­sie over de gepo­neer­de stel­ling: Werk­ge­vers ge­ven lang­du­rig werk­lo­zen geen kans. Uiter­aard wa­ren de me­ningen daar­over nogal ver­deeld. Ge­luk­kig kwam het aan geen en­ke­le ta­fel tot een hand­ge­meen.

Vervolg

Ver­de­re kan­di­da­ten wa­ren Hassan (op zoek naar werk in de lo­gis­tiek), John (fysio­the­ra­peut), Selvi (op zoek naar een dienst­ver­le­nen­de func­tie, liefst het aan­stu­ren van een team) en Gwen­do­lyn (een ster in boek­hou­den).
Maar het pièce de ré­sis­tance van de avond was voor ons na­tuur­lijk de pitch van Menno, onze man van de cij­fer­tjes en excel­spe­cia­list. Hij is he­le­maal klaar voor een func­tie als assistent-controller.

An­de­re spre­kers deze avond waren coach Vincent en zijn voor­ma­li­ge coachee over hun er­va­rin­gen met het tra­ject. En na­tuur­lijk deed ook Mariska Komproe, op­rich­ter van Talent­coach, een duit in het zakje.

Borrel en babbel

Na afloop was er uiter­aard ge­le­gen­heid om on­der het ge­not van een hap­je en een drank­je wat na te pra­ten en te net­wer­ken. Rond tien uur wer­den we ge­acht het pand te ver­la­ten door mid­del van een sur­vi­val­tocht via de par­keer­ga­ra­ge, waar­na ieder zijns weegs ging.