werkcafe

Budgetcafé: Praktijkvoorbeeld

Natasha Dasburg is 42 jaar, moeder van 2 kinderen en jurist. Haar specialisatie: hulp bij financiële problemen en schuldhulpverlening. Na meegelopen te hebben bij verschillende gemeentelijke schuldhulpverleningsinstanties en de begeleiding van een groot aantal cliënten, is het idee ontstaan dat de begeleiding van mensen met serieuze en problematische schulden effectiever en efficiënter kan. Haar concept: Iedere gemeente een eigen Budgetcafe.

Een verhaal uit de praktijk van Natasha:

De situatie

Een moeder met 3 kinderen, redelijk goede baan. Gescheiden. Waar het misging is dat papa zijn verplichtingen niet nakwam en zij moeite kreeg om rond te komen met haar kinderen. Ze was een bepaalde levensstandaard gewend. Het gros van de mensen zal nu roepen, dan moet je je aanpassen maar in de praktijk blijkt dat vaak nog niet zo eenvoudig te zijn. Dat kost tijd en ondertussen beginnen de schulden dan al te ontstaan. En het is extra moeilijk als je nooit hebt geleerd hoe met jouw budget om te gaan. Toen ze getrouwd was deed haar man de geldzaken.

Schaamte

Hoe dan ook, ze kreeg zelf de zaken niet op orde. Ze schaamde zich daar heel erg voor. Ze had een goede functie bij een woningcorporatie en had ook best een goed salaris. Daarom durfde ze ook niet om hulp te vragen want ze dacht dan word ik in een bepaald hoekje gedrukt. Ze bleef er veel te lang mee zitten, ze had veel te lang het ene gat met het andere gevuld. Het punt waarop ze dacht dit kan niet langer was dat merkte dat ze geen energie meer had voor haar kinderen. Geldzorgen werken door op alles. Ze sliep slecht, was depressief, dat ging ook de sfeer in huis bepalen. Ze was gewoon uitgeput.

Afgewezen

Toen heeft ze zich tot de schuldhulpverlening gewend, maar ze had nog een koopwoning. Ze werd afgewezen. Vervolgens heeft ze zelf een soort budgetcoach in de arm genomen die haar zou gaan helpen. Daar moest ze dan wel voor betalen. Dat heeft ze een jaar gedaan zonder dat er echt iets verbeterde. Het kostte haar wel een paar honderd euro, die ze eigenlijk niet had.

Schuldhulpverlening

Uiteindelijk moest haar koopwoning worden geveild, is ze naar een huurwoning gegaan en kon ze bij de schuldhulpverlening terecht.  Na 2 jaar was er ook daar eigenlijk nog niets gebeurd. Via via kwam ze bij mij terecht: ‘Ik trek het niet meer. Nu heb ik die stap gezet maar ik heb nog geen rust, er is nog steeds niets gebeurd. Ik wacht al zo lang en als ik mijn consulent bel dan is die nooit te bereiken. Ik weet het niet meer en ik snap het niet meer’.  Ik heb contact gezocht met de consulent om haar kant van het verhaal te horen. Het bleek dat heel veel documenten niet werden aangeleverd, dat daardoor ook grote vertraging ontstond. En dat ze inderdaad maar op een paar specifieke momenten telefonisch bereikbaar zijn. Ze hebben bij de schuldhulpverlening van de meeste gemeenten te veel op hun bordje liggen om alle vragen van iedereen te beantwoorden.

Administratie

Ondertussen was bij mijn cliënt de administratie ook al weer een puinhoop geworden. Ze had dit in het begin van het schuldhulpverleningstraject netjes gemaakt maar uiteindelijk was het weer allemaal in een bak beland. Tussendoor werd ze weer geconfronteerd met beslagen op de bankrekening et cetera. Ze legde haar hoop wel bij de schuldhulpverlening maar het kwam niet van de grond. Er was ook geen sprake van huisuitzetting, geen acute crisis.  Toen ben ik me ermee gaan bemoeien. Ik heb gezorgd dat er thuis rust werd gecreëerd. Ik ben met haar gaan zitten:  ‘wat heb je nou geleerd op de cursus, wat vind je nou zo moeilijk?’. Ik heb echt letterlijk elke week een afspraak met haar gemaakt. Hoe gaat het nou? Blijven herhalen: ‘schaam je nou niet, je bent echt niet de enige, het is veel belangrijker dat er nu een oplossing komt, het is heel goed van je dat je hulp hebt gezocht’.

Wet Schuldsanering Natuurlijke Personen

Uiteindelijk is het uitgelopen op een persoonlijk faillissement en is ze in de Wet Schuldsanering Natuurlijke Personen (WSNP) terecht gekomen. Ook daarna heb ik nog bij haar geïnformeerd. ‘Lukt het? Houd je je post bij? Heb je nog steeds overzicht?’ Tot ze zei: ‘Het is een hobby van me geworden. Elke keer zit ik met mijn huishoudboekje en mijn bonnetjes.’ Dat is een geweldig resultaat. Je moet naar zelfredzaamheid. Mensen moeten zich realiseren dat als je een huishouden hebt, je hebt je vaste lasten, je hebt je kinderen met allerhande dingen, dan heb je eigenlijk een bedrijf. Dus je moet het maar kunnen. De een is er beter in dan de ander. … Deze vrouw moest het echt leren maar uiteindelijk is het haar gelukt.

Babette Anhalt

oktober 2016

0 Vind ik leuk
0 Vind ik leuk leden vinden dit artikel leuk
6.128 keer bekeken

Reageren

Reacties

Er zijn nog geen reacties op dit bericht.

Bekijk ook

De Tour in Rotterdam

18-jul-2019 - Leuke dingen in de stad

Lees artikel